Tim Oudenaller werd dit jaar landskampioen als trainer van Kampong 1 en beleefde daarmee zijn grote doorbraak. Daarnaast is hij al 15 jaar actief bij HC Houten, waarvan de laatste jaren als technisch directeur.
“Mensen verklaren mij soms voor gek. Als het bij beide verenigingen druk is, dan ben ik er in totaal 80 uur in de week mee bezig”, vertelt Tim.
Grotendeels tevreden
Tim noemt het jaar van de dames en heren deels geslaagd van HC Houten: “De dames hebben zich keurig gehandhaafd in de Overgangsklasse, dat is knap. Ik had stiekem gehoopt dat Heren 1 zou promoveren van de Eerste Klasse naar de Overgangsklasse. Ze werden tweede in competitie en troffen een sterke tegenspeler in de play-offs. Play-offs blijven toch een tombola.”
Matige periode van de heren
De heren kende een mindere periode in april: “Ze hebben een hele mooie groep, met een goede trainer. Ik hoopte dat ze dat stapje zouden maken, maar ze waren in de competitie net niet constant genoeg. Tegen de goede tegenstanders winnen ze steeds, maar ze hadden ook een periode in april dat ze verloren van de minderen goden.”
Binding met Houten
In de eerste elftallen van de dames en heren spelen veel Houtenaren: “De teams blijven grotendeels bij elkaar, en dat vind ik ontzettend belangrijk. De meeste spelers en speelsters wonen in Houten, of komen er vandaan. We zijn daarmee vijftien jaar geleden begonnen als beleid en dat werkt goed, er is nu een gedegen basis bij de club.”
Combinatie
Tim is nu technisch directeur bij HC Houten en trainer in de hoofdklasse bij Kampong: “Ik ben vijftien jaar geleden begonnen als coach bij HC Houten. Het is een hele fijn club, waar we met een groep trainers en het bestuur het echt samen doen. Ik heb er nooit over nagedacht of het gekkenwerk is wat ik doe, omdat ik de club een warm hart toedraag. Ik vind de combinatie juist hartstikke leuk.” Hij gaat, met al zijn ervaring, niet op de stoel van de trainers van HC Houten zitten: “Ik vind het juist leuk om de trainers te helpen en ik ga absoluut niet op hun stoel zitten, zo zit ik niet in elkaar.”
Doelen bij HC Houten
Hij denkt na over zijn toekomst bij HC Houten: “Daar ben ik altijd wel over aan het nadenken. We krijgen in december een mooie blaashal, waar het bestuur hard voor geknokt heeft. We gaan bij de club het zaalhockey verder uitrollen. In het algemeen staat de organisatie heel erg goed bij de club, dan komt er een keer een moment dat je tegen jezelf zegt: dit is misschien het moment om te stoppen, om te gaan. Er is een hele mooie fundamentele basis waar de club op verder kan, dus ik denk er weleens over na, ja.”
Eigen pad
Dit jaar werd een lange trainersweg bekroond met de landstitel: “Ik besloot te stoppen met mijn werk zo’n tien jaar geleden, en gooide het vol op hockey. Deze kans kreeg ik bij HC Houten, waar ik hoofdcoach bij de dames werd. Daarnaast trainde ik ook altijd bij de jeugd bij Kampong, waar ik een aantal jongens waarmee ik nu landskampioen werd, zag opgroeien.”
Promoties
“Bij de eerste elftallen van Qui Vive en Schaerwijde, waar ik ook trainer was, wisten we te promoveren. Dan kom je meer in de picture. Vervolgens kwam het eerste van Kampong, en dan zeg je natuurlijk geen nee. Bij al deze ploegen voelde ik mij goed. Als de groep meebeweegt en ik krijg het vertrouwen van de meiden of jongens, en individuen ontwikkelen zich en zijn ook bezig met het groepsdoel, dan heb ik altijd wel een goed gevoel. Dat heb ik bij al mijn teams gemerkt”, vertelt Tim.
Hobbels
Uiteindelijk werd Kampong in een zinderende strijd tegen Rotterdam kampioen, maar ze stonden er in februari nog niet goed voor: “We verloren best wat wedstrijden in die periode, en we wilden wat meer hobbels op de weg ten opzichte van vorig jaar. Dat zochten we ook bewust op, omdat het vorig jaar eigenlijk te goed ging, maar we faalden in de play-offs. We wilden andere systemen gaan spelen, zodat we meer dan één systeem konden spelen gedurende wedstrijden. Dat gaat niet in één keer goed. Maar op een gegeven moment voel je de ‘vibe’, en gaat het lopen.”
Buitenland
Na al het succes, komen er ongetwijfeld kansen voor Tim: “Ik heb ook ambitie natuurlijk. Het lijkt mij heel tof om internationaal iets te doen. Als ze mij bellen met de vraag of ik naar Nieuw-Zeeland of Ierland wil als bondscoach, dan ga ik daar serieus over nadenken. Dat lijkt mij supertof.” Het buitenland trekt hem enorm: “Het is weer een stapje bovenop. Het gevoel om een Olympische Spelen mee te maken, lijkt mij een onbetaalbaar gevoel.” Hij heeft nog geen belletjes gehad tot nu toe: “Ik ben nog niet benaderd. Maar als je het een paar jaar goed doet, dan openen er altijd weer deuren.”
Familie
Er zijn al afspraken thuis gemaakt: “Ik durf het aan met het hele gezin. We hebben jonge kinderen en mijn vrouw is er altijd voor mij en de kinderen, daarvoor heb ik heel veel respect. Zij speelt een grote rol, want ik ben er vaak niet zoals ik eerder aangaf. Mijn vrouw is dierenarts van beroep, en dat kan denk ik ook in het buitenland.”
Volle bak genieten
Hij geniet van de afgelopen jaren: “Het is fantastisch. Ik vind het echt heel leuk en dat probeer door alles met een glimlach te doen, of ik nu win of verlies. Gelukkig winnen we vaker. Mijn moeder is helaas overleden vorig jaar, en zij kon opgegeven moment niet meer het bed uit. Dan is ViaPlay echt een uitvinding. Zij kon toen vanuit haar ziekbed nog mijn wedstrijden volgen. Daar ben ik dankbaar voor.”
Foto: SV Kampong